Wspólne opowiadanie

Oh, najlepsze wspólne opowiadanie jest na forum czarodziejkamorfixu... No ale cóż, spróbujmy skołować coś równie fajnego.

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie...

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł...

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing*, w skrócie po prostu Genowefa.

* czyt. Cing-Ciang-Ciong-Cieng-Cing.

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing*, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał(a)...

* czyt. Cing-Ciang-Ciong-Cieng-Cing.

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio...

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał.

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy...

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!

xD

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!
-Elo Girl! -odpowiedział Stefek - może wpadniesz do mnie. Mam wspaniałą kolekcję sznurowadeł! - dodał, wiedząc że żony nie ma w domu.
Dziewczyna poszła z nim. Chodząc po domu była zachwycona sznurowadłami. Usiadła i zaczęła robić z nich plecionki.

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!
- Elo Girl! - odpowiedział Stefek. - Może wpadniesz do mnie. Mam wspaniałą kolekcję sznurowadeł! - dodał, wiedząc że żony nie ma w domu.
Dziewczyna poszła z nim. Chodząc po domu była zachwycona sznurowadłami. Usiadła i zaczęła robić z nich plecionki. Stefcio był pod wrażeniem.
"Hmm, może by rozkręcić biznes i sprzedawać te plecionki za 50 zł sztuka?" - pomyślał.

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!
- Elo Girl! - odpowiedział Stefek. - Może wpadniesz do mnie. Mam wspaniałą kolekcję sznurowadeł! - dodał, wiedząc że żony nie ma w domu.
Dziewczyna poszła z nim. Chodząc po domu była zachwycona sznurowadłami. Usiadła i zaczęła robić z nich plecionki. Stefcio był pod wrażeniem.
"Hmm, może by rozkręcić biznes i sprzedawać te plecionki za 50 zł sztuka?" - pomyślał. Po chwili jednak ziemia się zatrzęsła i kobieta zniknęła a z nią wszystkie sznurowadła.
_Jak ja to wytłumaczę żonie?! -pomyślał przerażony Stefcio.

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!
- Elo Girl! - odpowiedział Stefek. - Może wpadniesz do mnie. Mam wspaniałą kolekcję sznurowadeł! - dodał, wiedząc że żony nie ma w domu.
Dziewczyna poszła z nim. Chodząc po domu była zachwycona sznurowadłami. Usiadła i zaczęła robić z nich plecionki. Stefcio był pod wrażeniem.
"Hmm, może by rozkręcić biznes i sprzedawać te plecionki za 50 zł sztuka?" - pomyślał. Po chwili jednak ziemia się zatrzęsła i kobieta zniknęła a z nią wszystkie sznurowadła.
- Jak ja to wytłumaczę żonie?! - pomyślał przerażony Stefcio.
Jakby na zawołanie w tym momencie żona wróciła do domu.

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!
- Elo Girl! - odpowiedział Stefek. - Może wpadniesz do mnie. Mam wspaniałą kolekcję sznurowadeł! - dodał, wiedząc że żony nie ma w domu.
Dziewczyna poszła z nim. Chodząc po domu była zachwycona sznurowadłami. Usiadła i zaczęła robić z nich plecionki. Stefcio był pod wrażeniem.
"Hmm, może by rozkręcić biznes i sprzedawać te plecionki za 50 zł sztuka?" - pomyślał. Po chwili jednak ziemia się zatrzęsła i kobieta zniknęła a z nią wszystkie sznurowadła.
- Jak ja to wytłumaczę żonie?! - pomyślał przerażony Stefcio.
Jakby na zawołanie w tym momencie żona wróciła do domu.
-Kochanie! A gdzie wszystkie sznurowadła? - zapytała.
-Eeeeeeeee - wykrztusił biedny chińczyk.
-GDZIE!? - zapytała donośnym głosem Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing.
- Był smok i wszystkie zeżarł!

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!
- Elo Girl! - odpowiedział Stefek. - Może wpadniesz do mnie. Mam wspaniałą kolekcję sznurowadeł! - dodał, wiedząc że żony nie ma w domu.
Dziewczyna poszła z nim. Chodząc po domu była zachwycona sznurowadłami. Usiadła i zaczęła robić z nich plecionki. Stefcio był pod wrażeniem.
"Hmm, może by rozkręcić biznes i sprzedawać te plecionki za 50 zł sztuka?" - pomyślał. Po chwili jednak ziemia się zatrzęsła i kobieta zniknęła a z nią wszystkie sznurowadła.
- Jak ja to wytłumaczę żonie?! - pomyślał przerażony Stefcio.
Jakby na zawołanie w tym momencie żona wróciła do domu.
- Kochanie! A gdzie wszystkie sznurowadła? - zapytała.
- Eeeeeeeee - wykrztusił biedny chińczyk.
- GDZIE!? - zapytała donośnym głosem Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing.
- Był smok i wszystkie zeżarł!
I gdy tylko powiedział te słowa, naprawdę pojawił się smok!

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!
- Elo Girl! - odpowiedział Stefek. - Może wpadniesz do mnie. Mam wspaniałą kolekcję sznurowadeł! - dodał, wiedząc że żony nie ma w domu.
Dziewczyna poszła z nim. Chodząc po domu była zachwycona sznurowadłami. Usiadła i zaczęła robić z nich plecionki. Stefcio był pod wrażeniem.
"Hmm, może by rozkręcić biznes i sprzedawać te plecionki za 50 zł sztuka?" - pomyślał. Po chwili jednak ziemia się zatrzęsła i kobieta zniknęła a z nią wszystkie sznurowadła.
- Jak ja to wytłumaczę żonie?! - pomyślał przerażony Stefcio.
Jakby na zawołanie w tym momencie żona wróciła do domu.
- Kochanie! A gdzie wszystkie sznurowadła? - zapytała.
- Eeeeeeeee - wykrztusił biedny chińczyk.
- GDZIE!? - zapytała donośnym głosem Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing.
- Był smok i wszystkie zeżarł!
I gdy tylko powiedział te słowa, naprawdę pojawił się smok!Ziewnął ogniem i spalił Stefkowi resztę włosów. Stefek się wkurzył i chwycił za miotłę, aże była chińskiej roboty szybko się rozpadła.

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!
- Elo Girl! - odpowiedział Stefek. - Może wpadniesz do mnie. Mam wspaniałą kolekcję sznurowadeł! - dodał, wiedząc że żony nie ma w domu.
Dziewczyna poszła z nim. Chodząc po domu była zachwycona sznurowadłami. Usiadła i zaczęła robić z nich plecionki. Stefcio był pod wrażeniem.
"Hmm, może by rozkręcić biznes i sprzedawać te plecionki za 50 zł sztuka?" - pomyślał. Po chwili jednak ziemia się zatrzęsła i kobieta zniknęła a z nią wszystkie sznurowadła.
- Jak ja to wytłumaczę żonie?! - pomyślał przerażony Stefcio.
Jakby na zawołanie w tym momencie żona wróciła do domu.
- Kochanie! A gdzie wszystkie sznurowadła? - zapytała.
- Eeeeeeeee - wykrztusił biedny chińczyk.
- GDZIE!? - zapytała donośnym głosem Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing.
- Był smok i wszystkie zeżarł!
I gdy tylko powiedział te słowa, naprawdę pojawił się smok! Ziewnął ogniem i spalił Stefkowi resztę włosów. Stefek się wkurzył i chwycił za miotłę, aże była chińskiej roboty szybko się rozpadła. Smok zaśmiał się i powiedział:

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!
- Elo Girl! - odpowiedział Stefek. - Może wpadniesz do mnie. Mam wspaniałą kolekcję sznurowadeł! - dodał, wiedząc że żony nie ma w domu.
Dziewczyna poszła z nim. Chodząc po domu była zachwycona sznurowadłami. Usiadła i zaczęła robić z nich plecionki. Stefcio był pod wrażeniem.
"Hmm, może by rozkręcić biznes i sprzedawać te plecionki za 50 zł sztuka?" - pomyślał. Po chwili jednak ziemia się zatrzęsła i kobieta zniknęła a z nią wszystkie sznurowadła.
- Jak ja to wytłumaczę żonie?! - pomyślał przerażony Stefcio.
Jakby na zawołanie w tym momencie żona wróciła do domu.
- Kochanie! A gdzie wszystkie sznurowadła? - zapytała.
- Eeeeeeeee - wykrztusił biedny chińczyk.
- GDZIE!? - zapytała donośnym głosem Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing.
- Był smok i wszystkie zeżarł!
I gdy tylko powiedział te słowa, naprawdę pojawił się smok! Ziewnął ogniem i spalił Stefkowi resztę włosów. Stefek się wkurzył i chwycił za miotłę, aże była chińskiej roboty szybko się rozpadła. Smok zaśmiał się i powiedział:
-Mejd in czajna!

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!
- Elo Girl! - odpowiedział Stefek. - Może wpadniesz do mnie. Mam wspaniałą kolekcję sznurowadeł! - dodał, wiedząc że żony nie ma w domu.
Dziewczyna poszła z nim. Chodząc po domu była zachwycona sznurowadłami. Usiadła i zaczęła robić z nich plecionki. Stefcio był pod wrażeniem.
"Hmm, może by rozkręcić biznes i sprzedawać te plecionki za 50 zł sztuka?" - pomyślał. Po chwili jednak ziemia się zatrzęsła i kobieta zniknęła a z nią wszystkie sznurowadła.
- Jak ja to wytłumaczę żonie?! - pomyślał przerażony Stefcio.
Jakby na zawołanie w tym momencie żona wróciła do domu.
- Kochanie! A gdzie wszystkie sznurowadła? - zapytała.
- Eeeeeeeee - wykrztusił biedny chińczyk.
- GDZIE!? - zapytała donośnym głosem Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing.
- Był smok i wszystkie zeżarł!
I gdy tylko powiedział te słowa, naprawdę pojawił się smok! Ziewnął ogniem i spalił Stefkowi resztę włosów. Stefek się wkurzył i chwycił za miotłę, aże była chińskiej roboty szybko się rozpadła. Smok zaśmiał się i powiedział:
- Mejd in Czajna!
- To się czyta made in China - odpowiedział mu na to Stefcio.

Daleko, daleko, w innym wymiarze o nazwie Inny Wymiar żyła sobie sprzedawczyni chińskich sznurowadeł, piękna Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing, w skrócie po prostu Genowefa. Miała ósemkę dzieci - Zygfrydę, Rozalię, Bogumiłę, Stefana-juniora, Henryka, Ariadnę, Zdzisławę i Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać. Wiedli spokojne życie produkując sznurowadła oraz taniego jabola, który jednak nie znalazł się w sprzedaży, gdyż cały zapas zawsze wypijał mąż Gieni, Stefan-senior. A jeżeli już o Stefciu mowa, to pewnego dnia poszedł do sąsiedniej wioski na ryby. Wioska ta liczyła zaledwie pół miliona mieszkańców, tak więc Stefcio znał imiona wszystkich, których mijał. Ale... co to? Nagle przeszła koło niego babka, której wcale nie znał. Wydała mu się szczególnie seksowna. W końcu miała prawie wszystkie zęby i lubiła się czasami umyć. Stefcio chciał jakoś do niej zagadać, ale niestety był bardzo nieśmiały. Wtedy kobieta nagle odwróciła się do niego i przemówiła zmysłowym głosem:
- Yo!
- Elo Girl! - odpowiedział Stefek. - Może wpadniesz do mnie. Mam wspaniałą kolekcję sznurowadeł! - dodał, wiedząc że żony nie ma w domu.
Dziewczyna poszła z nim. Chodząc po domu była zachwycona sznurowadłami. Usiadła i zaczęła robić z nich plecionki. Stefcio był pod wrażeniem.
"Hmm, może by rozkręcić biznes i sprzedawać te plecionki za 50 zł sztuka?" - pomyślał. Po chwili jednak ziemia się zatrzęsła i kobieta zniknęła a z nią wszystkie sznurowadła.
- Jak ja to wytłumaczę żonie?! - pomyślał przerażony Stefcio.
Jakby na zawołanie w tym momencie żona wróciła do domu.
- Kochanie! A gdzie wszystkie sznurowadła? - zapytała.
- Eeeeeeeee - wykrztusił biedny chińczyk.
- GDZIE!? - zapytała donośnym głosem Zhing-Zhang-Zhong-Zheng-Zhing.
- Był smok i wszystkie zeżarł!
I gdy tylko powiedział te słowa, naprawdę pojawił się smok! Ziewnął ogniem i spalił Stefkowi resztę włosów. Stefek się wkurzył i chwycił za miotłę, aże była chińskiej roboty szybko się rozpadła. Smok zaśmiał się i powiedział:
- Mejd in Czajna!
- To się czyta made in China - odpowiedział mu na to Stefcio.
- Zonk - pomyślał smok